ضوابط فضاهای ورودی ساختمان

ضوابط فضاهای ورودی ساختمان

فضای ورودی ساختمان

فضای ورودی ساختمان بین فضاهای اصلی ساختمان مظلوم واقع شده است؛ در صورتی که وقتی شخصی وارد ساختمان می‌شود فضای ورودی ساختمان از جمله اولین فضاهایی هست که توجه شخص را جلب می‌کند و تأثیر بسیار زیادی روی فرد خواهد گذاشت. این فضا حد فاصل فضای درونی ساختمان و فضای بیرونی است.

امروزه فضای ورودی ساختمان در ایران و بسیاری از کشورهای جهان فقط به عنوان جاکفشی، کفش کن، جالباسی و... استفاده می‌شود؛ تا جایی که در بعضی از پلان‌ها این فضا به نفع فضاهای دیگر که در نگاه اول مهم‌تر به نظر می‌آیند حذف می‌شود. اما در معماری قدیم فضای ورودی ساختمان دارای اهمیت زیادی بوده است و برای طراحی آن از آیتم‌های بسیاری استفاده می‌شده تا این فضا دل‌نشین‌تر و کاربردی‌تر باشد.

طراحی فضای ورودی ساختمان پس از نمای ساختان اولین فضایی است که نظر شما را جلب خواهد کرد. طراحی این فضا جزء طراحی داخلی ساختمان محسوب می‌شود. احتمالاً مشاهده کرده‌اید که در بعضی از ساختمان‌ها پس از ورود به ساختمان به طور مستقیم وارد فضای خصوصی می‌شوید و هیچ حد فاصلی بین فضای عمومی و فضای خصوصی حس نمی‌کنید، در این زمان الزام وجود فضای ورودی ساختمان را درک خواهید کرد.

برای طراحی فضای ورودی ساختمان‌تان همچون دیگر فضاهای ساختمان باید ضوابطی را رعایت کنید که در مبحث چهارم مقررات ملی ساختمان آورده شده است. در ادامه این ضوابط را مطالعه می‌فرمایید:

ضوابط فضاي ورودي ساختمان

طبق مبحث چهارم مقررات ملی ساختمان، در تمام ساختمان‌ها باید پس از در ورودي اصلی، فضاي ورودي مناسب مطابق شرایط زیر وجود داشته باشد:

در صورت وجود پله یا هر اختلاف سطح یا دیوار در مقابل در ورودي اصلی، باید حداقل 40/1 متر از آن فاصله داشته باشد.

در فضاي ورودي ساختمان باید امکان ایستادن چند نفر وجود داشته و داراي سطح آزاد و بدون مانعی برابر با حداقل 40/1 × 40/1 متر باشد.

در فضاي ورودي، ارتفاع زیر سقف از کف تمام شده نباید از موارد زیر کم‌تر باشد:

حداقل1/2 متر در بیشتر از 50 درصد سطح فضا.

حداقل05/2 متر به صورت موضعی یا محدود در 50 درصد باقی سطح فضا.

مهندسان شهر